Laos lijkt al weer lang geleden....

Na een paar dagen in de hoofdstad Vientiane gewacht te hebben op ons Chinese visum konden we op pad. Het eerste dat opvalt zijn de ongelofelijk enthousiaste kinderen. Ze zwaaien allemaal en het is de hele dag door Sa Bai Dee! Laotiaans voor hallo. Het is al wat heuvelachtiger dan in Thailand. We fietsen in een paar dagen naar Vang Vieng wat een echte backpacker hotspot is. Ook wij moeten er aan geloven en het is eigenlijk verplicht op stap aangezien ons hutje tussen alle oorverdovende horeca in licht. Wel leuk een keer voor de verandering maar de volgende dag zijn we brak. De weg naar Luang Prabang is erg mooi en af en toe best pittig. Het is even wennen aan de klimmetjes van zo'n 20km maar het uitzicht maakt alles goed. Eten is minder afwisselend dan in Thailand maar best ok. Jan Symon heeft een keer een hele kippevoet in z'n soep! Erg fijn zijn de stokbroodjes die je hier kunt krijgen. In Luang Prabang bezoeken we een paar tempels die de moeite waard zijn. We eten daar ook iets verkeerds op de markt. De volgende dag zitten we lekker ziek op de boot richting Pak Beng. Toch een mooie tocht waar je langs de kant van de rivier de hilltribes hun dagelijkse dingen ziet doen. De laatste dag fietsen naar de grens is genieten, de weg is totaal opgebroken en heel erg slecht! Zo fietsen we een paar kilometer langs een grote opstopping met vrachtwagens en slingeren we over de weg op zoek naar het beste stukje. Al met al is Laos goed bevallen. De tegenstelling met de toeristische plekken en het echte platteland is wel enorm groot. Luang Prabang bestaat uit westerse guesthouses met alles erop en eraan maar 5 kilometer verderop leven ze in een bamboe hutje.