Foto's Tibetaanse Bergwereld

Op 4300 meter is het mooi!

Gebedsvlaggen in overvloed

Halverwege de pas van 4700 meter

Op de hoogvlakte na Sumdo

Stukje vlak

In de Tibetaanse wereld

Het is lastig om Shangri La te verlaten. Eigenlijk is het er wel ok. De eerste rit is nog vrij gemakkelijk. Het lijkt alsof je een nieuw land binnenfietst. Ben nu dus in de provincie Sichuan. De Tibetaanse cultuur overheerst en overal zijn gebedsvlaggen. Ik slaap de eerste nacht bij een wegrestaurant in een koude kamer en mijn waterflessen bevriezen. De volgende morgen begint de beklimming naar 4300 meter. De weg is ongelooflijk slecht. Keien en gaten en wasbord en zand waar je in wegzakt. Het uitzicht boven maakt veel goed. Het is echt wennen op deze hoogte, vooral het ademhalen is lastig. De benen willen wel. Het volgende plaatsje is niet meer te halen en ik ben dus genoodzaakt mijn tent op te zetten. Langs de beroerde weg zijn weinig goede kampeerplekjes te vinden. Zet mijn tent dus maar op vlak bij de afgrond. Ik kook noodles en lig snel in de slaapzak. Heb het 's nachts niet heel erg koud. Kamperen is dus te doen! De volgende dag zit ik er een beetje doorheen. De weg blijft slecht en de afdaling is erg koud. Besluit in Xiangcheng een dagje te blijven. De volgende dag is het weer klimmen. Ik rij omhoog naar 4700 meter. Nog even dalen en ik ben in Sumdo. Ik kom verkleumd aan bij een hotelletje. Eerst maar even opwarmen bij het fornuis. De tibetanen zijn vriendelijk. De taal-barierre is echt heel erg groot en een fatsoenlijke conversatie zit er niet in. Merk wel dat roken verbroederd, handig hulpmiddel om een blijk van waardering te geven. Na Sumdo is het nog 2 dagen fietsen naar Litang. Geen zware beklimmingen en ik fiets over een prachtige hoogvlakte met de felle zon op mijn hoofd. Gisteren samen gegeten en gedronken met de politie. Dat Baiju is erg koppig. Soort jenever, en je glas wordt steeds weer bijgevuld. Een chinees was zo lam dat hij steeds van zijn stoel viel! Leuke ervaring maar het fietsen ging vandaag wat minder. Ben nu dus in Litang en ga de komende dagen verder om de noord. Hoop voor jullie dat het daar weer een beetje lente wordt!

Foto's Shangri La

Op naar 3500 meter

Een droom komt uit

Op wintersport in Shangri La...

Na een welverdiende rustdag in Dali via Lijang en de Tiger Leaping Gorge doorgefietst naar Shangri La. Lijang was echt heel erg druk omdat de chinezen nu een weekje vrij hebben ivm nieuwjaar. Daar dus niet al te lang gebleven. Het is een grote kermis! De Tiger Leaping Gorge was wel indrukwekkend. Deze heet zo omdat er ooit een tijgertje van de ene naar de andere kant is gesprongen toen hij op de vlucht was voor een paar Jagers. De rit ernaartoe was erg easy met een dikke afdaling, wel de eerste regen gehad en het hing een beetje van het weer af of ik de volgende dag verder kon. Shangri La ligt namelijk op zo'n 3500 meter hoogte dus regen is daar sneeuw. Wordt de volgende ochtend echter wakker met een strakblauwe lucht dus besluit te beginnen aan de klim. Ik rij 3 uur lang omhoog. Het uitzicht op de westelijke Himalaya is iets waar ik echt naartoe geleefd heb! Eenmaal boven is het flink koud en ik ben al best kapot. Warm mijn handen in een tibetaanse hut. Besluit door te zetten om Shangri La te halen. Onderweg bewonder ik de eerste Yaks! Het begint al te schemeren als ik uiteindelijk de tibetaanse stad bereik. 's nachts is het best koud (-10) maar het guesthouse heeft elektrische dekens. Vandaag nog maar een thermoshirtje aangeschaft van 'The North Fake' voor 5euro. Morgen richting de provincie Sichuan met de eerste pas boven de 4000m!

Op weg naar Lijiang

Na gisteren 120km gefietst te hebben vandaag nog maar 45 naar Lijiang. Kijk maar op Google voor de foto's want met al die hordes chinezen heb ik geen mooie kunnen maken! Hahaha, wel mooi stadje alleen meer een soort pretpark. Morgen richting Shangri La (Zhongdian).

Foto's China tot aan Dali

De mist in Yunnan

Chinese Truck

Gezellige Lunch

Tikkie Omhoog

Formaliteiten

KunMing

Illegaal over de highway

Wind!!

Overnachten in een verlaten huis

Hoelang is een Chinees

In ieder geval een stuk kleiner en veel vriendelijker dan je zou verwachten. De lengte van de mensen hier in Azie is iets waar ik nog steeds dagelijks mee te maken heb. Ik stoot dan ook nog geregeld mijn hoofd. Onderhand alweer een tijdje onderweg in China. Vanaf Jinghong weer in mijn eentje. Jan Symon heeft besloten terug te gaan naar Nederland. Hij is de hele reis best vaak ziek geweest (darm flora en fauna enzo). De route naar Jinghong in de Xiziungbanna regio van de provincie Yunnan is schitterend fietsen. De chinezen zijn druk bezig met allerlei expressways aan te leggen waardoor de oude weg heerlijk rustig is! Erg opmerkelijk is dat ze hier de onderkant van de bomen wit verven. Na Jinghong fiets ik in mijn eentje verder naar Kunming. De hoofdstad van de provincie Yunnan. Ik verblijf onderweg meestal in hotels met de nodige luxe! Heet water om thee te maken is standaard en de rest is echt tiptop in orde! In kleinere plaatsen heb ik vaak bezoek van de politie die de papieren checken en willen weten wat het allemaal te betekenen heeft. Ach ja, dan heb je in ieder geval wat aanspraak. Je snapt echt helemaal niks van het chinees, grappig is dat ze gewoon door blijven ouwehoeren. Ik heb het dan ook maar opgegeven om engels te praten en praat gewoon nederland terug. Het phrasebook i s echt een uitkomst. De route naar Kunming is erg bergachtig. Een klim van 15 tot 20 is meer regel dan uitzondering maar fiets ze inmiddels fluitend omhoog. Ik ben al een paar keer uitgenodigd om mee te eten met mensen. Leuke ervaringen en met stokjes eten gaat best ok. Ik geniet echt van het eten en het is iedere dag weer anders, ik had niet gedacht dat ik rijst lekker zou gaan vinden! Af en toe zijn de wegen erg slecht en stoffig, kan me dan flink storen aan de vrachtwagens die echt niet doorrijden waardoor je vaak in een soort stofwolk vermengd met uitlaatgassen rijd. Aan het getoeter ben ik inmiddels wel gewend.

In Kunming heb ik het nodige warme spul aangeschaft voor de echt hoge bergpassen die op met liggen te wachten. Kunming is een echt grote stad en het krioelt er van de mensen. Ze hebben er warenhuizen waar de Bijenkorf een buurtsuper bij lijkt. Kom in Kunming ook een eilandse tegen! Jose van der Meulen studeert chinees in Beijing. We hebben een leuke avond. Ik blijf nog een dagje om wat aan de fiets te sleutelen.

Na Kunming fiets ik richting het westen naar Dali, een oude stad. Het is ongelofelijk hard gaan waaien en het is even flink doorbijten. Onderweg is er niet echt veel te zien. De chinese steden lijken echt allemaal op elkaar. De dertiende was het nieuwjaar en alle hotels waren gesloten. Dali was door de wind qua afstand net iets te hoog gegrepen. Halverwege een klim heb ik dus maar een plekje in het wild opgezocht. Zo kon ik mooi m'n nieuwe slaapzak testen! Van het chinese nieuwjaar dus niet echt veel meegekregen. Ik blijf nu een dagje in Dali om eens even lekker cultuur te snuiven!

Een heel fijn 2010 (jaar van de tijger) vanuit China aan jullie allemaal!

Foto's Laos

Karstgebergtes bij Vang Vieng

Sa Bai Dee!

De Boeddhistische Kookpot

Naar school fietsen

Op de langzame naar Pak Beng

Laos lijkt al weer lang geleden....

Na een paar dagen in de hoofdstad Vientiane gewacht te hebben op ons Chinese visum konden we op pad. Het eerste dat opvalt zijn de ongelofelijk enthousiaste kinderen. Ze zwaaien allemaal en het is de hele dag door Sa Bai Dee! Laotiaans voor hallo. Het is al wat heuvelachtiger dan in Thailand. We fietsen in een paar dagen naar Vang Vieng wat een echte backpacker hotspot is. Ook wij moeten er aan geloven en het is eigenlijk verplicht op stap aangezien ons hutje tussen alle oorverdovende horeca in licht. Wel leuk een keer voor de verandering maar de volgende dag zijn we brak. De weg naar Luang Prabang is erg mooi en af en toe best pittig. Het is even wennen aan de klimmetjes van zo'n 20km maar het uitzicht maakt alles goed. Eten is minder afwisselend dan in Thailand maar best ok. Jan Symon heeft een keer een hele kippevoet in z'n soep! Erg fijn zijn de stokbroodjes die je hier kunt krijgen. In Luang Prabang bezoeken we een paar tempels die de moeite waard zijn. We eten daar ook iets verkeerds op de markt. De volgende dag zitten we lekker ziek op de boot richting Pak Beng. Toch een mooie tocht waar je langs de kant van de rivier de hilltribes hun dagelijkse dingen ziet doen. De laatste dag fietsen naar de grens is genieten, de weg is totaal opgebroken en heel erg slecht! Zo fietsen we een paar kilometer langs een grote opstopping met vrachtwagens en slingeren we over de weg op zoek naar het beste stukje. Al met al is Laos goed bevallen. De tegenstelling met de toeristische plekken en het echte platteland is wel enorm groot. Luang Prabang bestaat uit westerse guesthouses met alles erop en eraan maar 5 kilometer verderop leven ze in een bamboe hutje. 

Het blog gaat binnenkort verder

Ben inmiddels onderweg van Kunming naar Dali met forse tegenwind en vals plat omhoog, stuur binnenkort material naar de thuisbasis en dan gaat het verhaal verder.